Sleen HS 1 – Thriantha HS 2 (0-4)
Ook al wisten we dat uitslagen in onze poule niets zeggen, we waren toch zeker niet van plan om te verliezen, maar dat deden we met overtuiging wel.
Ons team was voltallig, waarbij de aantekening dat Ronny en Marcel weliswaar niet speelgerechtigd waren, maar voor de morele steun op de spelersbank meeleefden. Hun aanwezigheid leek stimulerend te werken, want wij begonnen de eerste set met passie en bouwden een mooie voorsprong op. Helaas verdween de passie als sneeuw voor de zon en kwam Thriantha terug in het spel. In een spannende eindfase met lange rally's trok zij aan het langste eind: 24-26.
De tweede set was nagenoeg een kopie van de eerste waarbij de sfeer bij Thriantha zichtbaar beter en die bij Sleen navenant minder werd en de set eindigde dan ook in 20-25.
Met de gedachte dat een gelijkspel nog mogelijk was, begonnen wij de derde set opnieuw voortvarend, maar het verloop van de set gaf weer hetzelfde beeld te zien en wij gingen opnieuw de boot in, nu met de eindcijfers 21-25.
Wij begonnen de vierde set weer goed en bouwden zelfs de comfortabele voorsprong op van 22-17. Je zou dan mogen verwachten dat die laatste drie puntjes een fluitje van een cent zouden zijn, maar niets was minder waar: Thriantha kwam terug, rook de kansen en wist ook deze set naar zich toe te trekken met de eindcijfers 24-26.
Verliezen met 0-4 is niet best, maar dat waren de spelbeleving en de sfeer ook niet. En dat zegt misschien genoeg.