Vonk/Coevorden MC2 – VC Sleen MC1 (1 – 2)
Soms herken je jezelf uit zo’n postbus 51 reclame, waarbij je als ouder de hele werkweek vertaalt in de wedstrijd van je kind. Ballen die een meter uit zijn en dan toch worden ingegeven, een net dat meerdere malen wordt aangeraakt, dat leidt soms tot reacties vanaf de tribune die niet altijd de juiste zijn.
Gelukkig had de tegenstander ook zo’n ouder op de tribune dus het was redelijk in evenwicht. Je mag je als team er wellicht niet door laten leiden maar als de tegenstander bij elke time out als een soort vervroegd caranavalslied gaat zingen in de vorm van: “paniek, paniek, de coach is in paniek”, dan weet onze coach dit te vertalen naar strijdlust en een aanvalstactiek in het veld in plaats van irritatie (een hele prestatie) . Gek genoeg ging onze meiden na het verliezen van de eerste set met 25-21, alleen maar beter en feller spelen. Iedere bal moest en zou gehaald worden, en zo geschiedde in de tweede set, die met een billenknijpende 24-26 naar Sleen ging. De derde set heb ik stil zitten genieten van de dames.Bij elke bal werd er voor goud gegaan en de voldoening na het behalen van de derde set met 20-25 was dan ook enorm groot. Met een grote glimlach op alle gezichten werd besloten om alle energie er nog even uit te gooien op de ijsbaan. Tot de volgende wedstrijd op 3 maart!