Invictus HS1 – VC Sleen HS1 (2 – 2)
Als je alleen het verslag van deze wedstrijd wilt lezen, moet je de volgende 168 woorden overslaan, want ik wil het even hebben over de namen van volleybalverenigingen.
Bij sommige verenigingen is duidelijk waar zij thuishoren: Sleen, Annen, Emmen ’95. Lastiger is het om te weten dat A.F.C, V.V.E en V.C.M voor Appelscha, Erica en Makkinga staan en bij DOS en SSS moet je maar raden over welke vereniging het gaat. Ik vraag me ineens af wie ooit de naam S.E.C uit Emmen – en de E staat niet voor Emmen – had bedacht, want dat is een afkorting uit de Griekse mythologie. Wie kent de afkorting en de betekenis en meldt die als eerste bij ‘reacties’?
Het moeilijkst om te weten, maar gelijkertijd het mooist vind ik namen als Pegasus en Invictus. Als je die voor het eerst tegenkomt, denkt niemand (?) toch aan Ter Apel en Veenhuizen. En als je dan als vereniging het lef hebt, je Invictus te noemen, moet je wel iets waar maken. Invictus betekent namelijk zoiets als ‘onoverwinnelijk’ en dat was het team tegen Sleen niet.
Wij vertrokken met zeven spelers naar Veenhuizen en dat hield, zoals een speler zo mooi uitdrukte in, dat er één kon zitten …. in Veenhuizen. De wedstrijd was al niet vroeg gepland, maar begon nog later: 22.05 uur. Gelukkig trokken wij ons daar niet veel van aan en begonnen we de wedstrijd voortvarend. Er werd goed gespeeld en het moet een lust voor het oog zijn geweest voor het publiek. De set werd dan ook gewonnen met 18-25.
Dat beloofde wat … maar de tweede set begon heel anders en na een snelle achterstand probeerden wij weer aansluiting te vinden. Dat lukte, maar Invictus kwam steeds beter in de wedstrijd en won deze set met 25-22. Dat was balen, maar er waren nog twee sets te gaan. De derde set was echter een drama voor ons en moet heel pijnlijk zijn geweest voor het publiek. Je kunt een valse start maken, maar als je je dan vermant, moet je toch kunnen laten zien dat je beter kunt. Nee dus: bij een stand van ongeveer 8-6 serveerde Invictus alsof de wedstrijd met serveren gewonnen kon worden en daar begon het op te lijken. Er kwam nauwelijks een pass goed aan en in no time was door de ene opslagbeurt de stand 22-6. Vreselijk gênant en geen wonder dat de set met 25-9 door de ‘onoverwinnelijken’ werd verzilverd. Tot overmaat van ramp kreeg onze spelverdeler Jan Stegen aan het eind van de set een – hopelijk lichte – blessure en kon hij de vierde set niet meer meespelen.
Gelukkig liet de vierde set een ander spel zien en gaven beide teams weinig aan elkaar toe en wisten wij deze set uiteindelijk met 21-25 naar ons toe te trekken.