AFC HS 3 – Sleen HS 1: (3-1)
Je hebt wedstrijden die je verliest, maar met plezier op terugkijkt en je hebt wedstrijden die je wint met een katterig gevoel. Dit was een wedstrijd om niet veel woorden aan vuil te maken, maar wil je er toch meer van weten, lees dan verder.
Bij het inslaan kwamen wij erachter dat de lampen aan het plafond precies op de verkeerde plaats hingen en dat je bij elke te smashen bal goed moest gokken waar de bal zou zijn. En daar ging dus nogal eens wat mis, maar niet alleen daar: ook bij ballen in het achterveld waar je totaaaaaaaaaaal geen last had van het felle licht, leek het alsof vaak gegokt werd waar de bal was. De pass was werkelijk bedroevend en dat kon ook gezegd worden van de set-up en de smashes. Waarschijnlijk schrokken wij van ons eigen spel, want aan het eind van de eerste set begon het beter te draaien. Wel te laat want we verloren met 25-23.
De tweede set werd er uit een ander – niet overjarig? – vaatje getapt en liep ineens alles weer beter en ging de set met de klinkende cijfers 15-25 naar Sleen. Maar het vaatje zat waarschijnlijk niet vol, want de derde set leek meer op een herhaling van de eerste set. Iedereen deelde in de algehele malaise en maakte persoonlijke fouten. De winst ging weer naar AFC met 25-19.
De vierde set leek iets beter te gaan, maar er mankeerde teveel aan precisie in alle onderdelen van het spel en wij gingen dan ook met 25-22 de boot in.
Al met al een wedstrijd om gauw te vergeten, maar de plaats op de ranglijst zorgt wel dat dat niet lukt.